Όπως το είχα συνηθίσει πριν αρχίσει το μάθημα ελληνικών, κάθησα στον θρόνο μου, μπροστά  στο πιάνο και άρχισα να παίζω τις συνειθισμένες νότες απο τα αγαπημένα μου κομμάτια. Μα να που κάτι είχε αλλάξει.
Το πιάνο ήταν κλειστό, το κάδρο στην θέση του και τίποτα δεν μπορούσε να με κάνει να υποψιαστώ το γεγονός που ακολούθησε.

   Συνέχισα να παίζω και πολλοί μου ρώτησαν εαν είχε γίνει αυτό που νομίζαμε.
Ναι. Το Φώς της ελπίδας είχε ξανανάψει μες στα μάτια μας.
Τί γλυκιά φωνή! Τί ευανάγνωστος ήχος!
Μετά απο τόσα πολλά χρόνια, η πνοή της ζωής είχε ξαναμπεί ανάμεσα στις χορδές του πιάνου.

Χωρίς την βοήθειά σας, η σκόνη θα το είχε σκεπάσει στο σχολείο όπου θα περνούσε την μακρόχρονη αιωνιότητά του.

Σας ευχαριστώ για την τιμή που μας κάνατε, να έρθετε στην γιορτή μας στο πανέμορφο σχολείο μας, γεμάτο Ιστορία.
Σας ευχαριστώ που ήρθατε και δώσατε ζωή στο πιάνο.
Σας ευχαριστώ που μπορέσατε να κάνετε το όνειρό μου αληθινό : να παίξω στο πιάνο της Μαρίας Κάλλας.

Αλέξανδρος Ιωαννίδης

ΥΓ : Ελπίζω να έρθετε στην επόμενη γιορτή για να σας ξαναευχαριστήσω και να σας παίξω τα κομμάτια που σας είχα υποσχεθεί.

   Comme à mon habitude, avant le cours de grec, je m’assis sur mon trône, devant le piano et commença à jouer les notes habituelles de mes morceaux préférés. Mais voilà que quelque chose avait changé.
Le piano était fermé, le cadre à sa place et rien ne pouvait me faire deviner l’évènement qui suit.

   Je continuai de jouer, et beaucoup me demandèrent si il s’était effectivement passé ce que nous croyons.
Oui, La Lumière de l’espoir s’était rallumée dans nos yeux.
Quelle voix douce! Quel son claire!
Après tant d'années, le souffle de la vie s'était glissé de nouveaux  à travers les cordes du piano.

Sans votre aide, la poussière l’aurait recouvert dans l’école où il aurait été condamné à rester pendant sa longue éternité.

Je vous remercie de l’honneur que vous nous avez fait, de venir à la fête de notre magnifique école pleine d’Histoire.
Je vous remercie d’être venue donner vie à ce piano.
Je vous remercie d’avoir rendu mon rêve réalité : jouer sur le piano de Maria Callas.

Alexandre Jeandes

PS : J’espère que vous reviendrez lors de la prochaine fête pour que je vous remercie encore une fois et pour que je vous joue les morceaux que je vous avais promis.